PIETER DIRKSEN
＋

＋

Artysta występuje jako solista zarówno na klawesynie i organach, a także jako muzyk continuo z różnymi zespołami kameralnymi. Studia muzykologiczne ukończył z wyróżnieniem w 1987 roku i od tego czasu szeroko publikuje teksty o barokowej muzyce klawiszowej. W 1996 r. uzyskał tytuł doktora „cum laude” za rozprawę o muzyce klawiszowej Jana Pieterszoon Sweelincka, która została nagrodzona holenderskim Praemium Erasmianum. Kolejne książki poświęcił Sztuce Fugi Bacha (1994), utworom Sweelincka (eseje, 2002; biografia, 2021) i Scheidemanna (2007), pod jego redakcją ukazały się wydania krytyczne z muzyką Bulla, Sweelincka, Corneta, Scheidemanna, Dübena, Frobergera, Buxtehudego, Reinckena, Lubeki i Bacha. Nieustanne badania nad kontekstem i źródłami muzyki nadają jego występom szczególny charakter. Występował w większości krajów europejskich, Stanach Zjednoczonych i Kanadzie, regularnie prowadzi kursy mistrzowskie z gry na klawiszach. Jest tytularnym organistą słynnych organów Severijn (ok. 1650) w Cuijk. Wykładał w Akademii Organowej w Haarlemie, na uczelniach w Göteborgu, Smarano, Weener, Moskau, Cambridge, Cuenca i Palencia. Jako solista specjalizuje się w bogatym XVII-wiecznym repertuarze północnoeuropejskim oraz w muzyce J.S.Bacha. Wśród jego licznych nagrań wyróżnia się seria poświęcona muzyce tego kompozytora (Toccaty, Sztuka fugi, Wariacje Goldbergowskie, Sonaty Gamba) oraz dwie płyty poświęcone muzyce organowej Louisa i François Couperinów.